Spuninn um biðina eftir því að eitthvað gerist í Þingeyjarsýslum

Ýmsum forystumönnum Samfylkingarinnar er tíðrætt um að koma verði vinnu á stað við virkjun háhitasvæðanna í Þingeyjarsýslum sem allra fyrst. Þessi frasi er sunginn í sífellu með frösum eins og "að hleypa þeim að sem fyrstur vill fara af stað", "getum ekki beðið endalaust" og"bíðum við ekki heldur sækjum eftir verðmætum og eftirsóttum störfum íbúum á svæðinu til heilla" svo dæmi séu tekinn. Fyrir okkur sem höfum unnið hörðum höndum að uppbyggingu í Þingeyjarsýslum eru þessar setningar gott dæmi um spuna til að breiða yfir raunverulega ástæðu þess að hlutirnir eru stopp. 

Ástæðan fyrir því að allt er stopp á háhitasvæðunum í Þingeyjarsýslum er að Þórunn Sveinbjarnardóttir snéri við úrskurði Skipulagsstofnunar um að framkvæmdir við álver á Bakka þyrftu ekki í sameiginlegt umhverfismat. Ákvörðun sem var augljóslega tekinn með samþykki formanns Samfylkingarinnar til að lappa upp á hið Fagra Ísland frekar en markmiðið væri að vanda sérstakleg umhverfismat á framkvæmdinni á Bakka. Úrskurðurinn setti vinnu við umhverfismat allra framkvæmdanna fjögurra sem úrskurðurinn tók til á sama tímaplan. Áhrifin á Þeistareyki ehf eru að umhverfismat fyrir Þeistareykjavirkjun tefst um rúmlega ár. Bein afleiðing af því er að ekki er hægt að bora tilraunaholur til að sannreyna hversu mikil orka er á svæðunum. Vegna þess að ekki var hægt að sannreyna orkumagnið þá er ekki hægt að semja um orkusölu. Þegar ekki er hægt að semja um orkusölu þá er ekki hægt að fjármagna framkvæmdir. Þess vegna er allt stopp.

Ráðherrann fullyrti reyndar á fjölmennum fundi á Húsavík að úrskurðurinn myndi ekki tefja verkefnið nema hugsanlega um nokkra daga. Daginn eftir þegar við héldum fast við þá skoðun okkar að úrskurðurinn hefði alvarleg áhrif á verkefnið hringdu spunameistararnir í okkur og sögðu okkur að við værum flón, við ættum að fagna úrskurðinum. Við sveitarmennirnir klóruðum okkur auðvitað í kollinum þegar við höfðum fyrir framan okkur álit lögfræðinga sem fullyrtu að með úrskurðinum væri allt stopp, hvernig væri hægt að fagna því. Við saklausir sveitamennirnir höfum vegna orða ráðherrans eytt tugum milljóna til að komast hjá því að úrskurðurinn hefði þær afleiðingar sem við í raun hugðum í upphafi. Fyrir nokkrum mánuðum þá játuðum við okkur sigraða og tókum því sem hverju öðru hundsbiti að ekki yrði haldið áfram á Þeistareykjum fyrr en sameiginlegu mati væri lokið.

Spunameistararnir hafa auðvitað séð hver afleiðingin af úrskurðinum er. Þeir tala ekki um hversu hið sameiginlega mat er mikilvægt umhverfinu eða um töfinni sem það hefur á allar framkvæmdir. Þeir tala um að rjúfa þurfi kyrrstöðu, koma hlutum á hreyfingu, gefa í o.s.frv. Þeir trúa því að ef þessir frasar eru sagðir nógu oft þá gleymist hin raunverulega ástæða fyrir því að allt er fast. Við Þingeyingar erum hinsvegar með það á hreinu.